|
اثرات بیننسلی مواجهه با داروهای مورد سوءمصرف در نوجوانی بر رفتار
|
ویدا علی پور   ، سیدجواد میرنجفی‌زاده ، امیر شجاعی ، حسین عزیزی*  |
| گروه فیزیولوژی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران |
|
|
چکیده: (11 مشاهده) |
اعتیاد به مواد مخدر یکی از مشکلات اجتماعی و پزشکی در سراسر جهان است. بیش از %50 معتادان، استفاده از مواد را در دوره نوجوانی بین سنین 15 تا 19 سالگی آغاز می کنند. نوجوانی مرحله ای از زندگی بین کودکی و بزرگسالی است. در موشهای صحرایی، روزهای 42-28 بعد از تولد بهعنوان فاز ابتدایی و میانی نوجوانی (معادل17-12 سالگی در انسانها) و روزهای 55-43 بعد از تولد، فاز انتهایی نوجوانی یا ابتدای بزرگسالی (معادل 25-18 سالگی در انسانها) درنظر گرفته می شود. نوجوانی یک دوره حساس و حیاتی برای تکامل و بلوغ مغز است. بسیاری از محققین نشان داده اند که تغییرات اپیژنتیکی ویژهای از طریق متیلاسیون DNA، استیلاسیون هیستون و انواع RNAهای غیرکدکننده می توانند از طریق والدین به فرزندان انتقال یابند. شواهد قانع‌کننده‌ای در زمینه اثر سوءمصرف داروهای اوپیوئیدی، کوکایین، نیکوتین، کانابینوئید و الکل والدین بر زاده ها وجود دارد. در این مقاله، اثرات سوءمصرف داروها در دوره نوجوانی والدین را بر رفتار و جنبه های شناختی زاده ها بررسی میکنیم.
|
|
| واژه‌های کلیدی: اثرات بیننسلی، اعتیاد، جنبههای شناختی، نوجوانی |
|
|
متن کامل [PDF 927 kb]
(7 دریافت)
|
|
نوع مطالعه: مروری-با دعوت سردبیر |
موضوع مقاله:
علوم اعصاب
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
