گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران ، ایران
چکیده: (1007 مشاهده)
زمینه و هدف: بیماری آلزایمر شایعترین بیماری تخریب عصبی است که با اختلالات شناختی و رفتاری همراه است و شیوع آن به سرعت در حال افزایش است. آلزایمر علاوه بر اثرات مخرب بر یادگیری و حافظه، میتوکندری به‌عنوان اندامک حیاتی سلول و بافت هیپوکمپ به‌عنوان محل یادگیری و حافظه را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در این مطالعه اثرات همزمان استرپتوزوتوسین بر حافظه فضایی، تولید گونههای واکنشپذیراکسیژن میتوکندری و بافت هیپوکمپ در مراحل اولیه بیماری آلزایمر در موش‌صحرایی بررسی شد. روش‌ها: حیوانات به طور تصادفی در گروه‌های کنترل، شاهد و استرپتوزوتوسین قرارگرفتند. دوزهای2 ، 3 ، 4 و 5 میلیگرم بر کیلوگرم استرپتوزوتوسین از راه داخل بطنی تزریق شد. 14 روز بعد، میزان یادگیری و حافظه فضایی موشها با ماز آبی موریس سنجیده شد. همچنین میزان تولید گونههای واکنش‌پذیر اکسیژن در میتوکندری مغز (به روش رنگ‌سنجی) و میزان پلاکهای آمیلوئیدبتا در بافت هیپوکمپ (با استفاده از رنگ قرمز کنگو) ارزیابی گردید. یافته‌ها: تزریق دوز 3 میلیگرم بر کیلوگرم استرپتوزوتوسین داخل بطنی، دوز مؤثر و پایه برای ایجاد اختلالات حافظه و یادگیری در کوتاه‌ترین زمان ممکن (14 روز) است. با این دوز علائم اولیه شروع بیماری آلزایمر شامل ظهور پلاکهای آمیلوئیدبتا در هیپوکمپ و افزایش تولید گونههای واکنش‌پذیر اکسیژن در میتوکندری مغز موشها مشاهده گردید. نتیجه‌گیری: تاییدیه‌های رفتاری، بافت‌شناسی و بیوشیمیایی بدست آمده از مطالعه حاضر، دوز 3 میلیگرم بر کیلوگرم استرپتوزوتوسین داخل بطنی را به‌عنوان دوز مناسب جهت ایجاد مدل بیماری آلزایمر در کوتاه‌ترین زمان ممکن (14 روز) در موش‌های صحرایی پیشنهاد می‌کنند.
Anjomani M, Eliassi A, Ghasemi R, Fahanik-Babaei J. Effect of intracerebroventricular injection of streptozotocin on memory, reactive oxygen species of brain mitochondria, and β-amyloid plaques in rat hippocampus. Ir J Physiol Pharmacol 2020; 4 (3 and 4) :130-118 URL: http://ijpp.phypha.ir/article-1-470-fa.html
انجمنی مژده، الیاسی افسانه، قاسمی رسول، بابایی جواد فحانیک. بررسی تاثیر تزریق داخل بطنی استرپتوزوتوسین بر حافظه، میزان گونههای واکنش‌پذیر اکسیژن میتوکندری مغز و تعداد پلاک های بتاآمیلوئیدی در هیپوکمپ موش های صحرایی. مجله فیزیولوژی و فارماکولوژی ایران. 1399; 4 (3 و 4) :130-118
