|
اثر تمرین مقاومتی با شدت زیاد و متوسط بر بیان ژن AMPK, PGC-1α, TFAM و سیتوکروم ث میوسیت‌های قلبی موش‌های صحرایی سالمند
|
روح الله طاهری گندمانی   ، ارسلان دمیرچی*  ، بهمن میرزایی |
| دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران |
|
|
چکیده: (2 مشاهده) |
زمینه و هدف: بیماری‌های قلبی عروقی از دلایل اصلی مرگ و میر در سالمندان میباشند. سیگنالینگ بیوژنز میتوکندری نقش مهمی در تعادل انرژی قلبی عروق دارد. هدف این پژوهش بررسی اثر تمرین مقاومتی با شدت زیاد و متوسط بر بیان ژن برخی از مولکولهای سیگنالینگ میتوکندری شامل TFAM، PGC-1α ، AMPK، و سیتوکروم ث قلب موش‌های صحرایی سالمند بود.
روش ها: 25 سر موشصحرایی نر سالمند 23 ماهه نژاد ویستار دارای میانگین وزنی 437 گرم به صورت تصادفی به سه گروه، تمرین مقاومتی با شدت متوسط (9 سر)، شدت زیاد ( 8 سر) و کنترل ( 8 سر) تقسیم شدند. تمرینات مقاومتی 5 روز در هفته برای 8 هفته و شامل بالا رفتن از نردبان با شدت زیاد (80% حداکثر ظرفیت حمل ارادی) و شدت متوسط (60% حداکثر ظرفیت حمل ارادی) اجرا شد. 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، میزان بیان ژنها در قلب به روش "واکنش زنجیرهای پلیمراز کمی در زمان واقعی" اندازهگیری شد. برای مقایسه گروهها از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری استفاده شد.
یافته ها: بیان PGC-1αدر هر دو گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل افزایش معنیداری یافت . بیان سیتوکروم ث در گروه تمرین مقاومتی با شدت متوسط نسبت به گروه کنترل افزایش معنیداری یافت . در میزان بیان دیگر فاکتورها بین گروهها تفاوت معنیداری مشاهده نشد.
نتیجه گیری: ﺗﻤﺮیﻨﺎت مقاومتی با شدت زیاد و متوسط موجب افزایش بیان PGC-1α، و تمرین مقاومتی با شدت متوسط موجب افزایش بیان سیتوکروم ث در سلولهای قلبی موش‌های سالمند میگردد. این اثرات میتواند در بهبود تعادل انرژی سلولهای قلبی در سالمندان مفید باشد.
|
|
| واژه‌های کلیدی: بیوژنز میتوکندریایی، تمرین مقاومتی، میوسیت قلب |
|
|
متن کامل [PDF 1283 kb]
(1 دریافت)
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
