زمینه و هدف: سیستم دوپامینرژیک مرکزی نقشی حیاتی در تنظیم اشتها ایفا می‌کند، اما تعامل آن با نوروپپتید W (NPW) در پرندگان هنوز به‌خوبی روشن نشده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش گیرنده‌های دوپامینرژیک در پُرخوری ناشی از تزریق مرکزی NPW23 در جوجه‌های گوشتی طراحی و اجرا شد.

روش‌ها: در این مطالعه، مجموعاً ۲۲۰ قطعه جوجه گوشتی (راس-308) در پنج آزمایش شرکت داده شدند. در هر آزمایش، محلول کنترل، NPW23، آنتاگونیست‌های گیرنده‌های دوپامینرژیک (D1: SCH23390، D2: AMI-193، D3: NGB2904، D4: L-741,742) یا نوروتوکسین دوپامینرژیک (6-OHDA)، به ترتیب به‌طور مستقل یا به‌صورت ترکیبی با NPW23. به‌صورت داخل‌مغزی (ICV) تزریق شد. سپس مصرف غذایی تجمعی ۳۰، ۶۰ و ۱۲۰ دقیقه پس از تزریق اندازه‌گیری شد.

یافته‌ها: تزریق NPW23 با دوز 3 نانومول به‌طور معناداری مصرف غذای جوجه‌ها را افزایش داد. تزریق همزمان آنتاگونیست گیرنده D1 با NPW23 این اثر را تقویت کرد، در حالی که تزریق ترکیبی آنتاگونیست‌های گیرنده D2، D3 و D4 با NPW23 تأثیر معناداری بر هایپرفاژی ناشی از NPW23 نداشت. همچنین، اگرچه تجویز 6-OHDA به‌تنهایی تأثیری بر اشتهای جوجه‌ها نداشت، اما هنگامی که به‌طور همزمان با NPW23 تزریق شد، هایپرفاژی ناشی از NPW23 را به‌طور معناداری افزایش داد.

نتیجه‌گیری: این یافته‌ها نشان می‌دهند که افزایش اشتهای ناشی از NPW23 از طریق تعاملات با سیستم دوپامینرژیک مرکزی، به‌ویژه از طریق گیرنده‌های D1، در جوجه‌های گوشتی میانجی‌گری می‌شود.