|
تاثیر امواج الکترومغناطیس تلفن همراه بر حافظه فضایی، اضطراب و مرگ نورونی در هیپوکمپ در موش‌های نر مدل اختلال استرس پس از سانحه
|
مریم علیمحمدی   ، کتانه ابراری*  ، افسانه گودرزی |
| گروه علوم جانوری، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه خوارزمی، کرج، ایران |
|
|
چکیده: (329 مشاهده) |
زمینه و هدف: امروزه انسان در دریایی از امواج الکترومغناطیس با منشا طبیعی یا مصنوعی غوطه‌ور است و در عین حال زندگی پر استرسی را متحمل می‌شود. هدف این مطالعه بررسی اثر همزمان امواج الکترومغناطیس تلفن همراه و ابتلا به اختلال استرس پس از سانحه بر حافظه فضایی است.
روش‌ها: ۴۰ سر موش صحرایی به ۴ گروه دست نخورده، گروه بیمار، گروه امواج و گروه بیمار + امواج تقسیم شدند. برای ایجاد اختلال استرس پس از سانحه از مدل تک استرس طولانی مدت استفاده گردید و برای ایجاد امواج الکترومغناطیس تلفن همراه، از یک گوشی تلفن همراه استفاده شد. مدت تابش تلفن همراه 28 روز و روزانه ۵۰ دقیقه بود. ارزیابی حافظه فضایی با ماز آبی موریس و اضطراب با تست میدان باز انجام شد. سنجش میزان بیان ژن‌های BCL2 و BAX بافت هبپوکمپ، با RT-qPCR انجام شد.
یافته‌ها: حافظه فضایی درگروه‌های بیمار و بیمار + امواج به‌طور معنی‌داری در مقایسه با گروه دست‌نخورده کاهش یافت و اضطراب به‌طور معنی‌داری بیشتر شد. دریافت مزمن امواج تلفن همراه، تفاوت معنی‌داری در عملکرد حیوانات در ماز آبی و تست میدان باز در مقایسه با کنترل ایجاد نکرد. نسبت بیان ژن BAX به BCL2 درگروه بیمار و گروه بیمار + امواج بیشتر از گروه دست‌نخورده بود.
نتیجه‌گیری: تابش امواج تلفن همراه، طی 28 روز و روزانه ۵۰ دقیقه، به‌تنهایی تاثیری بر بر حافظه فضایی و اضطراب موش‌ها و همینطور شاخص‌های مرگ نورونی در هیپوکمپ آن‌ها نداشت. همچنین این امواج تاثیری بر تغییر پارامترهای فوق ناشی از اختلال استرس پس از سانحه نداشت.
|
|
| واژه‌های کلیدی: اختلال استرس پس از سانحه، امواج الکترومغناطیس، تلفن همراه، مرگ نورونی، هیپوکمپ |
|
|
متن کامل [PDF 816 kb]
(126 دریافت)
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
علوم اعصاب
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
