تجویز مکرر لیپوپلی ساکارید باکتریایی مدل مناسبی از نقص یادگیری و حافظه در موش صحرایی ایجاد می کند
|
اسماعیل دالوند ، سمیرا چوپانی ، رضا حمیدیان ، محمد سیاح ، لیلا حسن زاده ، حمید غلامی پور بدیع*  |
بخش فیزیولوژی و فارماکولوژی، انستیتو پاستور ایران، تهران، ایران |
|
چکیده: (473 مشاهده) |
زمینه و هدف: التهاب سیستم عصبی مرکزی به صورت غیرمستقیم، حافظه و شناخت را تحت تاثیر قرار میدهد. لیپوپلیساکارید lipopolysaccharide (LPS) باکتریایی بهعنوان یکی از عوامل مهم ایجاد التهاب توسط پژوهشگران برای مدلسازی و مطالعات نقص حافظه همچون آلزایمر مورد استفاده قرار میگیرد. انتخاب یک الگوی مناسب برای تیمار و ایجاد مدل مهم است، از اینرو مطالعه پیشرو به مقایسه دو الگوی متفاوت از نحوه تجویز لیپوپلیساکارید پرداخته است.
روشها: موشهای صحرایی در سه گروه اصلی شاهد، تکدوز که 10 میکروگرم لیپوپلیساکارید برای یکبار بهداخل هیپوکامپ دریافت کرده بودند و چنددوز که 5 میکروگرم لیپوپلیساکارید طی سه روز بداخل هیپوکامپ آنها تزریق شده بود، مورد مطالعه قرار گرفتند. از دستگاه استریوتاکسی برای تزریق درون هیپوکامپی استفاده شد. عملکرد رفتاری گروههای مختلف در آزمونهای ماز آبی موریس و شاتل باکس مورد بررسی قرار گرفت.
یافتهها: آزمون ماز آبی موریس نشان داد که تجویز مکرر لیپوپلیساکارید با دوز کمتر باعث تاخیر در یافتن سکوی پنهان در زمان یادگیری میشود. در آزمون حافظه، حیوانات دریافتکننده دوز مکرر لیپوپلیساکارید زمان کمتری را نسبت به گروه شاهد یا تک دوز، در ربع دایره هدف سپری کردند (0/05< p).. همچنین در آزمون شاتل باکس تجویز چندگانه لیپوپلیساکارید باعث کاهش زمان تاخیر در وارد شدن به اتاقک تاریک و افزایش زمان ماندن در اتاقک تاریک نسبت به گروه شاهد یا تک دوز شد (0/05< p).
نتیجهگیری: مطالعه حاضر نشان میدهد استفاده از دوز چندگانه لیپوپلیساکارید در مقایسه با یک دوز آن، میتواند روش مناسبتری برای ایجاد مدل موشی نقص یادگیری و حافظه باشد.
|
|
واژههای کلیدی: آلزایمر، لیپوپلیساکارید، هیپوکامپ، یادگیری و حافظه |
|
متن کامل [PDF 2027 kb]
(191 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
علوم اعصاب
|
|
|
|
|
ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|