گروه فیزیولوژی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده: (1593 مشاهده)
زمینه و هدف: نوجوانی یک مقطع زمانی حساس رشد مغزی در نظرگرفته می‌شود که تغییرات ماندگار مغزی می‌تواند در آن رخ دهد. شواهدی وجود دارد که نشان‌دهنده افزایش چشمگیر سوء مصرف اوپیات‌ها در میان نوجوانان در سال‌های اخیر است. با وجود مطالعات زیادی که در زمینه اثرات مصرف داروهای مخدر انجام شده است، اثرات بلند مدت نوروبیولوژیک و رفتاری مواجهه با اوپیات‌ها در نوجوانی که به عنوان دوران حساس بلوغ سیستم عصبی درنظرگرفته می‌شود، به میزان زیادی ناشناخته باقی مانده است. در این مطالعه به بررسی مواجهه مزمن با مورفین در دوران نوجوانی و اثرات بلندمدت آن بر علائم فیزیکی و بیزاری محرومیت از مورفین القایی با نالوکسان در موشهای صحرایی وابسته به مورفین در طی بزرگسالی می‌پردازیم. روش‌ها: در این مطالعه به موشهای صحرایی نر نوجوان (31روزه) دوز افزایشی 2/5میلی‌گرم/کیلوگرم مورفین (25-2/5میلی‌گرم/کیلوگرم) به صورت زیر جلدی روزی دو بار به فاصله هر 12 ساعت یکبار به مدت ده روز تزریق شد. سپس در دوران بزرگسالی موشهای صحرایی (60روزه) آزمون رفتاری بیزاری مکان شرطی شده به دنبال ایجاد وابستگی در آن‌ها جهت بررسی جنبه‌های انگیزشی منفی سندرم محرومیت از مورفین القا شده با نالوکسان انجام گردید. همچنین در همین حیوانات پس از تزریق نالوکسان علائم رفتاری سندرم محرومیت از مورفین ثبت و بررسی شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که مواجهه‌ی مزمن موش صحرایی نر با مورفین در نوجوانی به طور معنی‌داری سبب افزایش علائم فیزیکی و بیزاری ناشی از محرومیت مورفین (القایی با نالوکسون) در همین موشها در بزرگسالی می‌شود. نتیجه‌گیری: مواجهه مزمن با مورفین در نوجوانی که دوره مهمی در تکامل مغز محسوب می‌شود، می‌تواند سبب بروز تغییرات ماندگار رفتاری و نوروبیولوژیکی در سیستم عصبی گردد که موجب تغییر در روند محرومیت از مورفین در بزرگسالی شود.
Sabuee S, Ahmadi Soleimani S M, Azizi H. Adolescent morphine exposure increases the intensity of withdrawal syndrome and conditioned place aversion in adulthood. Ir J Physiol Pharmacol 2020; 4 (1 and 2) :27-19 URL: http://ijpp.phypha.ir/article-1-436-fa.html
سبوئی سارا، احمدی سلیمانی سید محمد، عزیزی حسین. مواجهه موشهای صحرایی نر با مورفین در دوره‌ی نوجوانی شدت سندرم محرومیت از مورفین و بیزاری مکانی شرطی شده در بزرگسالی را افزایش می‌دهد. مجله فیزیولوژی و فارماکولوژی ایران. 1399; 4 (1 و 2) :27-19
