گروه علوم ورزشی، واحد شیروان، دانشگاه آزاد اسلامی، شیروان، ایران
چکیده: (934 مشاهده)
اپیوئیدهای درونزا با تاثیر بر گیرنده‌های اختصاصی خود مسئول بروز اعمال متنوع فیزیولوژیک هستند. مصرف حاد اپیوئیدها عوارض جدی بدنبال ندارد، ولی مصرف مزمن آنها علیرغم بروز تحمل به برخی اثرات همچون یبوست، تهوع و خشکی دهان، با اعتیاد و برخی اختلالات مغزی همراه است. از طرفی توقف مصرف مزمن این مواد نیز علاوه بر بروز سندرم قطع مصرف با علائمی همچون تعریق، اضطراب، تهوع، درد عضلانی، بی‌خوابی، اسهال، تشویش و گرگرفتگی، موجب برطرف شدن وابستگی روانی به اپیوئیدها نمی‌گردد. امروزه عقیده بر این است که فعالیتهای ورزشی با تحریک و ترشح اپیوئیدهای درونزا موجب احساس سرخوشی و نشاط شده و از این طریق در پیشگیری و درمان اعتیاد مؤثر است. یکی از مهمترین اپیوئیدهای درونزا بتااندورفین است. بتااندورفین یک نوروپپتید درونزا با خواص تخدیری است که در سیستم عصبی مرکزی و محیطی یافت می‌شود. علیرغم تحقیقات گسترده در زمینه تأثیر فعالیت بدنی بر بتااندورفین، شناخت کامل تأثیر انواع فعالیت های ورزشی بر بتااندورفین و سایر اپیوئیدهای درونزا نیازمند تحقیقات بیشتری است. در این مقاله اثرات حاد و مزمن فعالیتهای ورزشی بر بتااندورفین مرور شده است. تاکنون بخوبی مشخص شده که تمرینات حاد و مزمن ورزشی باعث افزایش سطح بتااندورفین می‌شوند. مکانیزم یا مکانیزم‌های تاثیر تمرینات حاد بر افزایش سطح بتااندورفین تاحدودی متفاوت از مکانیزم (های) تاثیر تمرینات مزمن ورزشی بر افزایش سطح بتااندورفین می‌باشند.
Jafari M. Acute and chronic effects of different types of physical activity on beta-endorphin. Ir J Physiol Pharmacol 2021; 5 :88-96 URL: http://ijpp.phypha.ir/article-1-495-fa.html
جعفری محسن. آثار حاد و مزمن انواع فعالیت های بدنی بر بتااندورفین. مجله فیزیولوژی و فارماکولوژی ایران. 1400; 5 () :88-96
