گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه الزهرا (س)، تهران، ایران
چکیده: (1296 مشاهده)
زمینه و هدف: ماسلین، عامل مترشحه از عضله اسکلتی و تنظیم‌کننده قوی متابولیسم گلوکز است که به فعالیت ورزشی پاسخ می‌دهد. بنابراین، ممکن است ماسلین ناشی از فعالیت ورزشی به بیماریزایی دیابت کمک کند. هدف مطالعه حاضر ارزیابی اثر ماسلین، مایوکاین ناشی از فعالیت ورزشی بر ﻫﻤﻮﮔﻠﻮﺑﻴﻦ ﮔﻠﻴﻜﻮزﻳﻠﻪ (HbA1c) موشهای مبتلا به هایپرلیپیدمی و دیابت نوع یک بود. روش‌ها: تعداد 21 سر موش بزرگ آزمایشگاهی (رت) نر نژاد ویستار به سه گروه 7تایی تقسیم شدند: غیردیابتی، دیابتی و دیابتی تمرین. دیابت نوع یک با تزریق استرپتوزوتوسین (55 میلی‌گرم بر کیلوگرم) القاء شد. پس از آشناسازی، موشهای گروه دیابتی تمرین، به مدت 4 هفته (5 روز متوالی در هفته) بر روی تردمیل جوندگان به‌طور فزاینده دویدند. پس از دوره 4 هفته، گلوکز، انسولین و ماسلین سرم (با کیت الایزا)، و پروفایل لیپیدی (کلسترول تام، تری‌گلیسیرید، کلسترول- لیپوپروتئین با چگالی پایین و کلسترول- لیپوپروتئین با چگالی بالا) اندازه‌گیری و هموگلوبین گلیکوزیله تعیین شد. داده‌ها با آزمون آماری تحلیل واریانس دوطرفه تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: افزایش ماسلین سرم موشهای دیابتی مبتلا به هایپرلیپیدمی نسبت به موشهای غیردیابتی باعث افزایش HbA1c شد (0/05 > p). پس از 4 هفته تمرین ورزشی همراستا با کاهش ماسلین سرم در موشهای دیابتی مبتلا به هایپرلیپیدمی، HbA1c کاهش یافت (0/05 > p)، به‌گونه‌ای که کاهش گلوکز و انسولین سرم در موشهای دیابتی با بهبود پروفایل لیپیدی و در نتیجه کاهش HbA1c همراه بود (0/05 > p). نتیجه‌گیری: چهار هفته تمرین هوازی با تنظیم ماسلین گردش خون، پروفایل لیپیدی و HbA1c را در موشهای مبتلا به دیابت نوع یک بهبود داد. بنابراین، ماسلین، مایوکاین ناشی از فعالیت ورزشی می‌تواند HbA1c موشهای مبتلا به هایپرلیپیدمی و دیابت نوع یک را کاهش دهد.
Kazemi F, Ebrahim K. Effects of musclin, exercise-induced myokine on glycosylated haemoglobin of hyperlipidemic rats with type 1 diabetes. Ir J Physiol Pharmacol 2021; 5 :1-8 URL: http://ijpp.phypha.ir/article-1-482-fa.html
کاظمی فهیمه، ابراهیم خسرو. اثر ماسلین، مایوکاین ناشی از فعالیت ورزشی بر هموگلوبین گلیکوزیله موش های مبتلا به هایپرلیپیدمی و دیابت نوع یک. مجله فیزیولوژی و فارماکولوژی ایران. 1400; 5 () :1-8
