۶ نتیجه برای شجاعی
فاطمه بختیارزاده، کوروش شاهپسند، یعقوب فتح اللهی، امیر شجاعی، سیدجواد میرنجفی زاده،
دوره ۴، شماره ۳ - ( ۴-۱۳۹۹ )
چکیده
بیماری آلزایمر شایعترین علت فراموشی و دمانس در میانسالی و پیری شناخته شده است و سومین علت مرگ در میان افراد مسن است. این بیماری یک اختلال نورودژنراتیو است که با نقص توجه، تضعیف حافظه و اختلال در یادگیری مشخص میشود. تحقیقات زیادی به منظور یافتن راه‌های درمانی جدید برای درمان این بیماری و کاستن اختلالات ناشی از آن در حال انجام است. یکی از روشهای درمانی جدید برای درمان این بیماری، اعمال تحریک الکتریکی عمقی مغز (DBS) است. مطالعات اولیه نشان داده است که اعمال DBS در هیپوکمپ، هسته مینرت، فورنیکس و قشر انتورینال بیماران و هم چنین حیوانات آلزایمری می‌تواند سبب بهبود اختلالات یادگیری و افزایش حجم هیپوکمپ شود. مکانیسم این اثرات DBS هنوز مشخص نیست، اما احتمال داده میشود که DBS از طریق تغییر در رهایش نوروترانسمیترها و نورومدولاتورها، باعث تنظیم فعالیت نورونها شود. در این نوشته ما ابتدا درمانهای دارویی رایج بیماری آلزایمر و عوارض آنها را مرور کردیم، و سپس به مرور اثر DBS در بیمار آلزایمری و مدل حیوانی آلزایمر پرداختیم و در نهایت مکانیزمهای احتمالی دخیل در این اثرات درمانی و تغییرات ناقلهای عصبی را مورد بررسی قرار دادیم.
نسترن افسرده، امیر شجاعی، سید جواد میرنجفی زاده، محمدحسین پورغلامی،
دوره ۵، شماره ۰ - ( ۶-۱۴۰۰ )
چکیده
گلیوبلاستوما مولتی‌فرم بدخیم‌ترین و تهاجمی‌ترین تومور مغزی اولیه در بزرگسالان است. این بیماری پیش‌آگهی ضعیفی دارد و طول عمر افراد بعد از تشخیص، به ۱۴ تا ۱۶ ماه میرسد. بسته به محل تومور در مغز، طیف گستردهای از علائم و نشانه‌ها همراه با این بیماری بروز می‌کند که یکی از شایعترین آنها بروز تشنج‌های مکرر است. با وجود شیوع بالای تشنج ناشی از تومور، هنوز مکانیسمهای دخیل در بروز آن به‌طورکامل شناسایی نشده‌اند. مطالعات اولیه نشان دادهاند که میانجی‌های عصبی گلوتامات و گابا در ایجاد آن نقش دارند. افزایش سطح خارج‌سلولی گلوتامات به دلیل تغییر در بیان ترانسپورترهای غشایی همچنین تبدیلشدن گابا به یک میانجی با عملکرد تحریکی در ایجاد این شرایط موثر هستند. عواملی از جمله پاتوفیزیولوژی پیچیده این بیماری و تشنج‌های ناشی از آن، وجود تداخلات دارویی، ایجاد مقاومت به درمان و عود مجدد تومور سبب شده‌اند که کنترل و درمان گلیوبلاستوما به یک چالش بزرگ تبدیل شود. در این مقاله ابتدا علائم بالینی رایج در این بیماری مرور میشود. سپس به تشنج ناشی از گلیوبلاستوما و مکانیسمهای احتمالی دخیل در ایجاد آن پرداخته و در انتها درمانهای رایج در گلیوبلاستوما و تشنج ناشی از آن به اختصار شرح داده میشود.
ویدا علی پور، سیدجواد میرنجفی‌زاده، امیر شجاعی، حسین عزیزی،
دوره ۶، شماره ۰ - ( ۱-۱۴۰۱ )
چکیده
اعتیاد به مواد مخدر یکی از مشکلات اجتماعی و پزشکی در سراسر جهان است. بیش از %۵۰ معتادان، استفاده از مواد را در دوره نوجوانی بین سنین ۱۵ تا ۱۹ سالگی آغاز میکنند. نوجوانی مرحله‌ای از زندگی بین کودکی و بزرگسالی است. در موشهای صحرایی، روزهای ۴۲-۲۸ بعد از تولد به‌عنوان فاز ابتدایی و میانی نوجوانی (معادل۱۷-۱۲ سالگی در انسانها) و روزهای ۵۵-۴۳ بعد از تولد، فاز انتهایی نوجوانی یا ابتدای بزرگسالی (معادل ۲۵-۱۸ سالگی در انسانها) درنظر گرفته میشود. نوجوانی یک دوره حساس و حیاتی برای تکامل و بلوغ مغز است. بسیاری از محققین نشان دادهاند که تغییرات اپی‌ژنتیکی ویژه‌ای از طریق متیلاسیون DNA، استیلاسیون هیستون و انواع RNAهای غیرکدکننده می‌توانند از طریق والدین به فرزندان انتقال یابند. شواهد قانع‌کننده‌ای در زمینه اثر سوءمصرف داروهای اوپیوئیدی، کوکایین، نیکوتین، کانابینوئید و الکل والدین بر زاده‌ها وجود دارد. در این مقاله، اثرات سوءمصرف داروها در دوره نوجوانی والدین را بر رفتار و جنبه‌های شناختی زاده‌ها بررسی می‌کنیم.
مهسا احمدی، سیدجواد میرنجفی‌زاده، امیر شجاعی،
دوره ۶، شماره ۰ - ( ۱-۱۴۰۱ )
چکیده
ریپل‌ها امواجی با دامنه نسبتاً بزرگ با فرکانس بالا (۱۵۰ تا ۲۵۰ هرتز) هستند که از امواج ویژه هیپوکمپی محسوب می‌شوند. این امواج در هنگام هوشیاری همراه با بی‌حرکتی، انجام برنامهریزی حرکتی، در طی رفتارهای پایانی (در روانشناسی به مرحله نهایی زنجیرهای از رفتارها گفته میشود که در جهت ارضای یک میل صورت می‌گیرد و به کاهش انگیزه درونی مشخصی میانجامد) مانند خوردن و آشامیدن و تمیزکردن خود و همچنین در زمان خواب با موج آهسته به صورت موضعی در ناحیه CA۱ هیپوکمپ ایجاد می‌گردند. مطالعات مختلفی نشان دادهاند که ریپل‌های هیپوکمپی در تثبیت و پایداری حافظه، بازیابی حافظه و همچنین در برنامهریزی حرکتی نقش دارند. در این مقاله ما به مکانیسم ایجاد ریپل‌ها و نقش آنها در موارد ذکر شده می‌پردازیم.
طاهره حق پناه، غلامحسین مفتاحی، ملیکا شجاعیان، محمدرضا آفرینش،
دوره ۷، شماره ۰ - ( ۱۰-۱۴۰۲ )
چکیده
زمینه و هدف: با حرکت سبیلها در جوندگان، اطلاعات حسی لازم برای شناسایی سطوح مختلف، از محیط به قشر بارل فرستاده میشود. ازاین‌رو، محرومیت از سبیل ممکن است بر تغییر رفتارهای غریزی گرایش حیوان به سمت چپ یا راست بدن نقش داشته باشد. در این مطالعه، اثر یک دوره دوماهه محرومیت از سبیل موش سفید بزرگ آزمایشگاهی، بر برتری جانبی نیمکرهای مغز و رفتار تمایز سطوح بافت مورد بررسی قرار گرفت.
روش‌ها: در ابتدا موش سفید بزرگ آزمایشگاهی نر نژاد ویستار از روز تولد تا ۶۰ روزگی به‌صورت یکطرفه (چپ یا راست) و دوطرفه از سبیل محروم شدند. سپس تمایل ترجیحی حیوانات به روش آزمون معلق‌شدن حیوان از دم در یک ماهگی مورد مطالعه قرار گرفت. همچنین با استفاده از آزمون تمایز سطوح، تشخیص تمایز زبری و نرمی حیوانات دوماهه ارزیابی شد.
یافته‌ها: مشخص شد که حیوانات با محرومیت یکطرفه از سبیل (راست یا چپ) در مقایسه با گروه‌های کنترل و گروه محرومیت از تمام سبیلها، تمایل بیشتری به چرخش در جهت چپ داشتند (۰/۰۵< p). همچنین تشخیص زبری و نرمی در هر دو گروه محروم از سبیل یکطرفه (راست یا چپ) و دوطرفه نسبت به گروه موشهای با سبیل سالم دچار اختلال میشود (۰/۰۵> p).
نتیجه‌گیری: محرومیت طولانی مدت از سبیل تشخیص تمایزی لمس را کاهش میدهد و می تواند برتمایل ترجیحی رفتار غریزی برتری جانبی موش سفید بزرگ آزمایشگاهی تاثیرگذار باشد.
ویدا علی پور، امیر شجاعی، سیدجواد میرنجفی‌زاده، حسین عزیزی،
دوره ۸، شماره ۰ - ( ۱۲-۱۴۰۳ )
چکیده
زمینه و هدف: بیش از ۵۰ درصد از سوءمصرف کنندگان دارو، مصرف مواد را در دوره نوجوانی آغاز میکنند. مواجهه مزمن با مرفین، خصوصاً در طول این دوره، می‌تواند منجر به اثرات طولانی مدت و قابل انتقال به نسل بعد شود. در مطالعه حاضر تأثیر در معرض مرفین قرار گرفتن والد نر در دوره نوجوانی بر رفتار شبه اضطرابی فرزندان نر در بزرگسالی مورد بررسی قرار گرفت.
روش‌ها: موشهای صحرایی نر نژاد ویستار به مدت ۱۰ روز، در روزهای۳۰ تا ۳۹ بعد از تولد در طول دوره نوجوانی، در معرض مقادیر افزایشی مرفین (۵ تا ۲۵ میلیگرم بر کیلوگرم، به صورت زیر جلدی) یا سالین قرار گرفتند. بعد از یک دوره بدون دارو، به مدت ۲۰ روز، موشهای صحرایی نر که دارو دریافت کرده بودند، در کنار موشهای صحرایی ماده قرار گرفتند. زاده‌های نر بزرگسال (۶۰ تا ۷۰ روزه) برای رفتار شبه‌اضطرابی با آزمون ماز صفر مرتفع ارزیابی شدند. آزمایش‌ها در دو گروه زاده‌ها انجام شد. گروهی که والد نر، سالین دریافت کرده بود و گروهی که والد نر، مرفین دریافت کرده بود. تعداد موشهای صحرایی نر در هر گروه ۱۴ سر بود.
یافته‌ها: زاده‌هایی که والد نر آنها در معرض مرفین بوده است، رفتار شبه اضطرابی کمتری در مقایسه با گروه کنترل نشان دادند. قرار گرفتن پدر در معرض مرفین در دوره نوجوانی می‌تواند بر رفتارهای شبه اضطرابی در فرزندان نر تأثیر بگذارد و به کاهش سطح اضطراب در بزرگسالی منجر شود.
نتیجه‌گیری: مصرف زودهنگام مواد ممکن است اثرات بین‌نسلی پیچیده‌ای داشته باشد و اهمیت درک پیامدهای بلندمدت قرار گرفتن در معرض مواد مخدر در دوران نوجوانی را برجسته می‌سازد. تحقیقات بیشتر باید به بررسی مکانیزمهای زیرساختی که تغییرات رفتاری را ایجاد میکنند و تأثیرات احتمالی آنها بر سلامت روانی در نسل‌های مختلف بپردازند.
