سمیرا رشتیانی، محمد رستم پور، بهروز خاکپور طالقانی، کامبیز رهام پور،
دوره ۸، شماره ۰ - ( ۱۲-۱۴۰۳ )
چکیده
زمینه و هدف: یکی از فرضیههای پاتوفیزیولوژی افسردگی بروز تغییرات عملکردی در شبکههای عصبی مغز از جمله شبکه حالت پیش فرض است. هدف این مطالعه بررسی تغییرات الکتروفیزولوژیک قشر پره فرونتال میانی و ناحیه اینسولا از این شبکه-های عصبی در مدل حیوانی افسردگی است.
روشها: ۲۸ سر موش صحرایی به ۴ گروه کنترل، مدل استرس ملایم مزمن (CMS)، مدل تحت درمان با فلوکستین (CMS + FLX) و موشهای سالم دریافتکننده فلوکستین (FLX) تقسیم شدند. با استفاده از جراحی استرئوتاکسی در نواحی پره فرونتال و اینسولا آنها الکترودگذاری شدند. سپس موشهای مدل افسردگی به مدت سه هفته، در معرض عوامل استرس‌زا قرار گرفتند. گروه فلوکستین به مدت دو هفته روزانه یک تزریق داخل صفاقی فلوکستین دریافت کردند. سپس موش ها با آزمون های شنای اجباری، فضای باز و ترجیح سوکروز ارزیابی شدند. نهایتاً پتانسیلهای میدانی در شرایط استراحت و استرس شنیداری ثبت شد.
یافته‌ها: موشهای CMS در مقایسه به گروه شاهد تمایل کمتری به مصرف سوکروز داشتند (۰/۰۰۱ ≥p ). گروه CMS زمان بی حرکتی طولانی‌تری در مقایسه با موشهای سالم و تیمار شده با FLX داشتند (۰/۰۵ ≥p ). پتانسیلهای میدانی در وضعیت استرس یا در معرض استرس شنیداری تفاوت معنی‌داری نداشت. در هر دو ناحیه اینسولا و قشر پیش پیشانی توان باند تتا در گروه CMS نسبت به گروه کنترل و گروه CMS + FLX بطور معنی‌داری کمتر بود (۰/۰۵ ≥p ).
نتیجه‌گیری: استرس ملایم مزمن توانست باند فرکانسی تتا را در نواحی اینسولا و قشر پره فرونتال کاهش دهد و فلوکستین از بروز این تغییرات جلوگیری کرد.
