|
مقایسه دو روش تیمار داخل صفاقی و موضعی تیامین بر مرگ نورونی درگانگلیون ریشه خلفی نخاع موش صحرایی پس از قطع عصب سیاتیک
|
مریم موسوی نژادمقدم   ، مرتضی بهنام رسولی*  ، سید عبدالرحیم رضایی ، ناصر مهدوی شهری |
| گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران |
|
|
چکیده: (2374 مشاهده) |
زمینه و هدف: یکی از عوامل ضعف ترمیم اعصاب محیطی ضایعه دیده، مرگ نورونی رو به عقب در گانگلیون‌های ریشه پشتی نخاع است که به علت افزایش فعالیت اکسیدانها می‌باشد. مطالعه حاضر تاثیر تیامین بعنوان یک آنتی‌اکسیدان را بر مرگ نورونی، متعاقب قطع عصب سیاتیک مورد بررسی قرار داده است.
روش‌ها: در این مطالعه پژوهشی از 25 موش صحرایی نر ویستار در 5 گروه آزمایشی استفاده گردید (5 موش در هر گروه). گروه 1گروه سالم و در گروه‌های 2 تا 5 عصب سیاتیک قطع شده و بترتیب تیمار روزانه با سرم فیزیولوژی (گروه کنترل)، تیامین داخل صفاقی (50 و 100 میلیگرم بر کیلوگرم) و تیامین موضعی (1/7 میلیگرم بر کیلوگرم) انجام گرفت. پس از 4 هفته، حیوانات قربانی شده و گانگلیون ریشه پشتی قطعه پنجم کمری جهت مطالعات بافت‌شناسی برداشته شد.
یافته‌ها: در بررسی مورفولوژیکی برشهای گانگلیون‌های گروه‌های با قطع عصب، مناطقی بدون سلول مشاهده شد که احتمالا در ارتباط با مرگ برنامه‌ریزی شده است. اندازه حجم گانگلیون‌های گروه‌های تیمار موضعی و سالم تفاوتی نداشت، در حالیکه در سایر گروه‌ها کاهش حجم گانگلیون در مقایسه با گروه سالم مشاهده گردید (0/001> p) و کاهش حجم در گروه کنترل در مقایسه با گروه تیمار موضعی مشاهده شد (0/001 > p) . مقایسه تعداد نورون‌های گانگلیون‌ها بین گروه‌های تیمار موضعی و سالم معنادار نبود، اما کاهش نورون‌ها در سایر گروه‌های آزمایشی در مقایسه با گروه سالم مشاهده شد (0/01 > p) مقایسه تعداد نورون‌ها بین گروه‌های تیمار موضعی و کنترل افزایش نشان داد ( 0/01 > p).
نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد که تیامین، متعاقب تجویز دوز کافی، می‌تواند در گروه عوامل محافظ نورونی قرار گیرد. |
|
| واژه‌های کلیدی: تیامین، گانگلیون ریشه پشتی، مرگ نورونی |
|
|
متن کامل [PDF 1320 kb]
(1077 دریافت)
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
علوم اعصاب
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
