|
کاهش انگیزه به خود تزریقی مرفین بدنبال تجویز نانوکورکومین دندروزومی در موش آزمایشگاهی بزرگ
|
جلال الدین نوروزی   ، ، مجید حسن پور عزتی* ، حجت الله علایی ، مجید صادقی زاده |
| گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه شاهد، تهران |
|
|
چکیده: (13700 مشاهده) |
زمینه و هدف: کورکومین (ترکیب فعال زردچوبه) دارای طیف گسترده ای از خواص درمانی و دارویی است اما فراهمی زیستی و انحلال پذیری پایین در آب، استفاده از آن را محدود می کند. دستاورد های اخیر در فناوری نانو یک رویکرد جدید در درمان سوء مصرف مواد فراهم آورده است. این مطالعه به منظور بررسی اثر نانوکورکومین دندروزومی بر وابستگی به مرفین در موش آزمایشگاهی بزرگ توسط روش خودتجویزی انجام شد.
روش‌ها: ابتدا موش ها ی نر (250 تا 300 گرم) بی هوش و یک کاتتر داخل ورید وداج راست آن ها قرار داده شد. بعد از طی دوران بهبودی موشها به مدت 12 روز و هر روز به مدت 2 ساعت در داخل اطاقک خود تزریقی قرار گرفته و با هر بار فشار دادن پدال فعال مقدار 0/1 میلی لیتر محلول سالین یا مرفین دریافت کردند. در گروه درمان با نانوکورکومین، 30 دقیقه قبل از قرار گرفتن حیوان در دستگاه، نانوکورکومین دندروزومی (10 میلی گرم بر کیلوگرم) به صورت داخل صفاقی تزریق و اثر آن بر خود تزریقی مرفین بررسی شد.
یافته‌ها: مرفین منجر به ایجاد وابستگی گردید و تعداد پدال فعال نسبت به غیر فعال به طور معنی داری افزایش یافت. همچنین بین تعداد پدال فعال گروه سالین و مرفین تفاوت معنی داری مشاهده شد. در حالی که تعداد پدال فعال گروه نانوکورکومین دندروزومی به اضافه مورفین به طور معنی داری در مقایسه با تعداد پدال فعال گروه مررفین کاهش یافت (0/05(p < .
نتیجه‌گیری: نانوکورکومین دندروزومی باعث مهار سیستم پاداش شده و از اثرات تشویقی مرفین، جلوگیری میکند. |
|
| واژه‌های کلیدی: اعتیاد، خودتزریقی، مرفین، موش آزمایشگاهی بزرگ، نانوکورکومین دندروزومی |
|
|
متن کامل [PDF 1189 kb]
(2582 دریافت)
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
علوم اعصاب
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
