گروه فیزیولوژی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده: (1340 مشاهده)
بیماری آلزایمر شایعترین علت فراموشی و دمانس در میانسالی و پیری شناخته شده است و سومین علت مرگ در میان افراد مسن است. این بیماری یک اختلال نورودژنراتیو است که با نقص توجه، تضعیف حافظه و اختلال در یادگیری مشخص می‌شود. تحقیقات زیادی به منظور یافتن راه‌های درمانی جدید برای درمان این بیماری و کاستن اختلالات ناشی از آن در حال انجام است. یکی از روشهای درمانی جدید برای درمان این بیماری، اعمال تحریک الکتریکی عمقی مغز (DBS) است. مطالعات اولیه نشان داده است که اعمال DBS در هیپوکمپ، هسته مینرت، فورنیکس و قشر انتورینال بیماران و هم چنین حیوانات آلزایمری می‌تواند سبب بهبود اختلالات یادگیری و افزایش حجم هیپوکمپ شود. مکانیسم این اثرات DBS هنوز مشخص نیست، اما احتمال داده می‌شود که DBS از طریق تغییر در رهایش نوروترانسمیترها و نورومدولاتورها، باعث تنظیم فعالیت نورونها شود. در این نوشته ما ابتدا درمانهای دارویی رایج بیماری آلزایمر و عوارض آنها را مرور کردیم، و سپس به مرور اثر DBS در بیمار آلزایمری و مدل حیوانی آلزایمر پرداختیم و در نهایت مکانیزمهای احتمالی دخیل در این اثرات درمانی و تغییرات ناقلهای عصبی را مورد بررسی قرار دادیم.
Bakhtiarzadeh F, Shahpasand K, Fathollahi Y, Shojaei A, Mirnajafi-Zadeh J. Deep brain stimulation as a therapeutic approach in Alzheimer’s disease. Ir J Physiol Pharmacol 2020; 4 (3 and 4) :98-82 URL: http://ijpp.phypha.ir/article-1-462-fa.html
بختیارزاده فاطمه، شاهپسند کوروش، فتح اللهی یعقوب، شجاعی امیر، میرنجفی زاده سیدجواد. تحریک عمقی مغز به عنوان یک رویکرد درمانی در بیماری آلزایمر. مجله فیزیولوژی و فارماکولوژی ایران. 1399; 4 (3 و 4) :98-82
