گروه فیزیولوژی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده: (3553 مشاهده)
سیستم‌های مونوآمینرژیک ساقه مغز از جمله سیستم لوکوس سرولئوس- نورآدرنرژیک به علت ارتباطات گسترده در بسیاری از پردازش‌های مرکزی نقش دارند و بروز هرگونه آسیب در این سیستم‌ها طیف وسیعی از اختلالات سیستم عصبی را به دنبال خواهد داشت. هسته لوکوس سرولئوس به عنوان منبع اصلی نورآدرنالین مغز پستانداران اولین سیستم مدولاتوری سلسله اعصاب مرکزی است که از نظر آناتومی و بیوشیمی توصیف و تبیین شده است. این هسته به واسطه رهایش نورآدرنالین، مجموعه‌ای از آثار تحریکی و مهاری را در نواحی هدف خود اعمال می‌کند. طی چند دهه اخیر آسیب هسته لوکوس سرولئوس به عنوان یکی از عوامل و ویژگی‌های مشترک برخی بیماری‌های سیستم عصبی از جمله بیماری‌های نورودژنراتیو مطرح شده است. به‌علاوه احتمال دارد بروز این بیماری‌ها، خود تظاهرات مختلفی از یک فرایند پاتوفیزیولوژیک مشترک یعنی آسیب هسته لوکوس سرولئوس باشد. توجه به نقش هسته لوکوس سرولئوس به عنوان یک عامل مداخله‌گر در پاتوبیولوژی این بیماری‌ها همچنین می‌تواند ما را به نقش این هسته به عنوان یک هدف بالقوه تشخیصی و درمانی به‌خصوص در بیماری‌هایی مانند پارکینسون و آلزایمر رهنمون شود. دلیل آسیب‌پذیری زیاد نورون‌های هسته لوکوس سرولئوس و نیز حساسیت آنها به آسیب‌های دیگر نواحی مغز، دقیقاً معلوم نیست اما به نظر می‌رسد ویژگی‌های خاص آناتومیک و خونرسانی این هسته، فسفریلاسیون پروتئین تائو، نیاز به سطح بالای انرژی، آلودگی‌های محیطی و استرس از جمله عوامل مؤثر باشند که در این مقاله مروری به آنها پرداخته می‌شود.
