بخش فیزیولوژی و فارماکولوژی انستیتو پاستور ایران، تهران، ایران
چکیده: (2258 مشاهده)
زمینه و هدف: در مطالعه قبلی اثر اسانس آویشن شیرازی و ترکیبات اصلی آن، تیمول و کارواکرول بر نقص یادگیری ناشی از بتا آمیلوئید در بهبود عملکرد ادراکی در مدل آلزایمر در موش صحرایی مشاهده شد. در این مطالعه، اثر اسانس آویشن شیرازی بر سمیت سلولی و رادیکالهای آزاد اکسیژن ایجادشده توسط بتا آمیلوئید در سلولهای PC12 به عنوان مدل سلولی آلزایمر ارزیابی گردید. روش‌ها: ابتدا سلولهای PC12 به مدت48ساعت در مجاورت Aβ25-35 و غلظتهای مختلف آویشن شیرازی قرار داده شدند. سپس بررسی توانایی زیستی سلولها با روش MTT میزان تولید رادیکالهای آزاد اکسیژن توسط دستگاه فلوریمتری انجام شد. یافته‌ها: نتایج به دست‌آمده نشان دادند رقت‌های18/75، 37/5و75 میکرولیتر بر لیتر اسانس آویشن شیرازی درصد زنده‌بودن سلولها را در مقایسه با بتا آمیلوئید به صورت معنی‌داری افزایش داده‌اند (0/001<p ). همچنین رقت‌های 18/75 (0/05 <p )، 37/5 و 75 (0/001<p ) میکرولیتر بر لیتر اسانس آویشن شیرازی میزان تولید رادیکالهای آزاد اکسیژن را در مقایسه با بتا آمیلوئید به صورت معنی‌داری کاهش داده‌اند. نتیجه‌گیری: با توجه به مطالب مذکور، اسانس آویشن شیرازی قادر به کاهش سطح رادیکالهای آزاد اکسیژن داخل سلولی ایجاد شده توسط بتا آمیلوئید یا به عبارتی دارای فعالیت آنتی‌اکسیدانی میباشد. بنابراین، توانایی اسانس آویشن شیرازی در کاهش سمیت بتا آمیلوئید و اثرات محافظت‌کننده آن در برابر آسیب سلولی ناشی از بتا آمیلوئید در سلولهای PC12 میتواند نشان‌دهنده کارآیی احتمالی آنها در درمان بیماری آلزایمر باشد. با این حال، بررسی‌های بیشتری جهت تعیین کارآیی بالینی آن ضروری به نظر می‌رسد.
