:: دوره 2، شماره 1 - ( 1-1397 ) ::
جلد 2 شماره 1 صفحات 24-33 برگشت به فهرست نسخه ها
بررسی اثرات ضدافسردگی عصاره شبدر قرمز (Trifolium pratense L) در موش سوری
زهرا ربیعی ، عرفانه موحدی ، محمود رفیعیان کوپایی* ، زهرا لری گوئینی
مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد
چکیده:   (16324 مشاهده)
مقدمه: افسردگی یک بیماری رایج و ناتوان‌کننده است که عواقب فردی، اجتماعی و اقتصادی متعددی برای جامعه به همراه دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر عصاره هیدروالکلی شبدر قرمز بر علایم افسردگی القا شده توسط رزرپین در موش‌های سوری بود.
روش­ها: 60 موش سوری به صورت تصادفی به 6 گروه 10 تایی تقسیم شدند. موش‌های گروه شاهد نرمال‌سالین (1 میلی‌گرم بر کیلوگرم)، موش‌های گروه شاهد منفی رزرپین (5 میلی‌گرم بر کیلوگرم) و موش‌های گروه شاهد مثبت رزرپین (5 میلی‌گرم بر کیلوگرم) + فلوکستین (20 میلی‌گرم بر کیلوگرم) به صورت تزریق داخل صفاقی دریافت کردند. موش‌های گروه مداخله نیز رزرپین (5 میلی‌گرم بر کیلوگرم) + عصاره شبدر قرمز ( 250، 500 و 750 میلی‌گرم بر کیلوگرم) دریافت کردند. جهت سنجش افسردگی آزمون شنای اجباری و جهت سنجش تعادل حرکتی آزمون روتارود استفاده شد. علاوه بر این ظرفیت آنتی‌اکسیدانی و میزان مالون دی‌آلدهید سرم و مغز تعیین شد.
یافته‌­ها: تزریق رزرپین سبب افزایش معنی‌دار زمان بی‌حرکتی در آزمون شنای اجباری شد و تزریق عصاره شبدر قرمز در مقادیر 500 و 750 میلی‌گرم بر کیلوگرم به طور معنی‌داری مدت زمان بی‌حرکتی را کاهش داد. تعادل حرکتی موش‌‌های دریافت کننده رزرپین تفاوت معنی‌دار با موش‌های شاهد نداشت. تزریق رزرپین سبب افزایش معنی‌دار مالون دی آلدهید مغز و سرم و کاهش معنی‌دار ظرفیت آنتی‌اکسیدانی آن‌ها شد. عصاره شبدر قرمز به طور معنی‌داری ظرفیت آنتی‌اکسیدانی مغز را افزایش و میزان مالون‌دی آلدهید آن را کاهش داد.
 نتیجه‌­گیری: عصاره شبدر قرمز قادر است علایم افسردگی در موش سوری را بهبود دهد که به دلیل ترکیبات فعال آن می‌باشد.
واژه‌های کلیدی: استرس اکسیداتیو، افسردگی، رزرپین، شبدر قرمز، موش سوری
متن کامل [PDF 1587 kb]   (2522 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل | موضوع مقاله: علوم اعصاب


XML   English Abstract   Print



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 2، شماره 1 - ( 1-1397 ) برگشت به فهرست نسخه ها