[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
اخلاق نشر::
ثبت نام و اشتراک::
تماس با ما::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
..
:: دوره 4، شماره 1 و 2 - ( 1-1399 ) ::
جلد 4 شماره 1 و 2 صفحات 19-27 برگشت به فهرست نسخه ها
مواجهه موش‌های صحرایی نر با مورفین در دوره‌ی نوجوانی شدت سندرم محرومیت از مورفین و بیزاری مکانی شرطی شده در بزرگسالی را افزایش می‌دهد
سارا سبوئی ، سید محمد احمدی سلیمانی ، حسین عزیزی*
گروه فیزیولوژی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده:   (1315 مشاهده)
زمینه و هدف: نوجوانی یک مقطع زمانی حساس رشد مغزی در نظرگرفته می‌شود که تغییرات ماندگار مغزی می‌تواند در آن رخ دهد. شواهدی وجود دارد که نشان‌دهنده افزایش چشمگیر سوء مصرف اوپیات‌ها در میان نوجوانان در سال‌های اخیر است. با وجود مطالعات زیادی که در زمینه اثرات مصرف داروهای مخدر انجام شده است، اثرات بلند مدت نوروبیولوژیک و رفتاری مواجهه با اوپیات‌ها در نوجوانی که به عنوان دوران حساس بلوغ سیستم عصبی درنظرگرفته می‌شود، به میزان زیادی ناشناخته باقی مانده است. در این مطالعه به بررسی مواجهه مزمن با مورفین در دوران نوجوانی و اثرات بلندمدت آن بر علائم فیزیکی و بیزاری محرومیت از مورفین القایی با نالوکسان در موش­های صحرایی وابسته به مورفین در طی بزرگسالی می‌پردازیم.
روش­‌ها: در این مطالعه به موش‌های صحرایی نر نوجوان (
31 روزه) دوز افزایشی 2/5 میلی­‌گرم/کیلوگرم مورفین (25-2/5 میلی­‌گرم/کیلوگرم) به صورت زیر جلدی روزی دو بار به فاصله هر 12 ساعت یکبار به مدت ده روز تزریق ‌شد. سپس در دوران بزرگسالی موش‌های صحرایی (60 روزه) آزمون‌ رفتاری بیزاری مکان شرطی شده به دنبال ایجاد وابستگی در آن‌ها جهت بررسی جنبه­‌های انگیزشی منفی سندرم محرومیت از مورفین القا شده با نالوکسان انجام گردید. همچنین در همین حیوانات پس از تزریق نالوکسان علائم رفتاری سندرم محرومیت از مورفین ثبت و بررسی شد.
یافته‌­ها: نتایج نشان داد که مواجهه‌ی مزمن موش صحرایی نر با مورفین در نوجوانی به طور معنی‌داری سبب افزایش علائم فیزیکی و بیزاری ناشی از محرومیت مورفین (القایی با نالوکسون) در همین موش­ها در بزرگسالی می­‌شود.
نتیجه­‌گیری: مواجهه مزمن با مورفین در نوجوانی که دوره مهمی در تکامل مغز محسوب می­‌شود، می‌تواند سبب بروز تغییرات ماندگار رفتاری و نوروبیولوژیکی در سیستم عصبی گردد که موجب تغییر در روند محرومیت از مورفین در بزرگسالی شود.
 
 
واژه‌های کلیدی: بیزاری مکان شرطی‌شده، سندرم محرومیت از مورفین، موش صحرایی، نوجوانی
متن کامل [PDF 915 kb]   (713 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل | موضوع مقاله: علوم اعصاب
ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

CAPTCHA


XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Sabuee S, Ahmadi Soleimani S M, Azizi H. Adolescent morphine exposure increases the intensity of withdrawal syndrome and conditioned place aversion in adulthood. Ir J Physiol Pharmacol 2020; 4 (1 and 2) :27-19
URL: http://ijpp.phypha.ir/article-1-436-fa.html

سبوئی سارا، احمدی سلیمانی سید محمد، عزیزی حسین. مواجهه موش‌های صحرایی نر با مورفین در دوره‌ی نوجوانی شدت سندرم محرومیت از مورفین و بیزاری مکانی شرطی شده در بزرگسالی را افزایش می‌دهد. مجله فیزیولوژی و فارماکولوژی ایران. 1399; 4 (1 و 2) :27-19

URL: http://ijpp.phypha.ir/article-1-436-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 4، شماره 1 و 2 - ( 1-1399 ) برگشت به فهرست نسخه ها
مجله فیزیولوژی و فارماکولوژی ایران Iranian Journal of Physiology and Pharmacology
Persian site map - English site map - Created in 0.07 seconds with 37 queries by YEKTAWEB 4645